دسته: چرم و نساجی
چرم و نساجی
نساجی عبارتست از ریسندگی یا بافندگی،هنر بافتی است که در آن برای تولید پارچه، دو مجموعهٔ مجزا از نخها و رشتهها که تار و پود نامیده میشوند، در هم بافته شوند. رشتههای تار در قطعهٔ پارچه به صورت طولی، و رشتههای پود در عرض از این سو به آن سو میروند.
دانش نساجی در مورد الیاف و نخهای کاربردی در صنایع نساجی، پارچههای بافتهشده، منسوجات بیبافت، پوشاک، کاربردهای نساجی در سایر صنایع، روشهای تولیدی و کنترل کیفی مرتبط، به تحقیق میپردازد.
پیشینه نساجی سنتی در ایران
نساجی سنتی فراوردههایی است که با کمک دستگاهای ساده بافندگی از نوع:دو وردی، چهار وردی، هشت وردی تا ژاکاردی دستی تولید میشود. زری، مخمل، ترمه، دارایی، جاجیم و نظایر آن در زمره نساجی سنتی ایران قرار دارند. وسایلی که متعلق به ۶۰۰۰ سال پیش در ایران است گواه خوبی است بر اینکه مردم آن زمان از فن ریسندگی و تبدیل پشم به نخ آگاه بودهاند. نخستین نشانهای که از وجود پارچه منسوخ در ایران موجود است متعلق به ۴۰۰۰ سال ق. م است که در شوش بدست آمدهاست. در ۲۵۰۰ تا ۲۷۰۰ سال ق. م بافندگی بطور کامل و ظریفتر معمول شد. در دوره هخامشی از پارچه زری استفاده میشده که به علت علاقه فراوان به رنگ آبی، این رنگ در تولید پارچهها بسیار استفاده شدهاست.