کجلدال چیست؟

کجلدال روشی در شیمی تحلیلی می باشد که از آن به منظور مشخص سازی کمیت نیتروژن در مواد شیمیایی آزمایشگاهی استفاده می شود که این کار توسط دستگاه کجدال یا دستگاه هضم و تقطیر کلدال انجام می شود .

شیوه ی عمل کار دستگاه کجلدال
ساختار شیوه ی عمل دستگاه کجلدال از حرارت دادن یک ماده با اسید سولفوریک می باشد ، که ماده ی آلی را بر طبق اکسیداسیون تجزیه می کند تا به دنبال آن نیتروژن کاهش یافته به صورت سولفات آلومینیوم آزاد شود . در این مرحله سولفات پتاسیم به منظور بالا بردن نقطه ی جوش محیط ( از درجه ی سانتی گراد به ۳۷۳ درجه ) افزوده می شود . تجزیه ی شیمیایی نمونه هنگامی کامل می شود که رنگ ابتدایی تیره ی محیط به شفافیت و بی رنگی بگراید .

روش کجدال که به وسیله ی دستگاه کجلدال انجام می شود ، شامل سه مرحله می شود ، که باید به ترتیب به همراه دقت فراوان صورت گیرند :

در آغاز نمونه در یک اسید سولفوریک قوی در حضور یک کاتالیزور هضم می شود ، که کمک به تبدیل آمین نیتروژن به یون های آمونیوم می کند .
یون های آمونیوم سپس به گاز آمونیاک تبدیل شده و تحت حرارت قرار داده می شود تا تقطیر شوند . گاز آمونیاک به درون یک محلول به تله انداز هدایت می شود که در آن جا حل شده و به یون آمونیوم دوباره تبدیل می شود .
در پایان میزان آمونیاکی که به تله افتاده است به وسیله ی تیتراسیون با یک محلول استاندارد مشخص و یک محاسبه صورت می گیرد .

کاربرد های دستگاه کجلدال یا کلدال
با توجه به فاکتور هایی نظیر جهانی بودن ، دقت و قابلیت تکرار ، روش کجدال توسط دستگاه کجلدال به یک روش شناخته شده ی بین المللی به منظور تخمین محتوای پروتئینی در غذا ها و روش استانداردی تبدیل شده است که تمامی روش های دیگر با توجه به آن سنجیده می شوند . از دستگاه کجلدال هم چنین به منظور ارزیابی خاک ها ، فاضلاب ها ، کود ها و سایر مواد استفاده می شود . با آن که ، دستگاه کجلدال میزان واقعی محتوای پروتئینی را حاصل نمی دهد ، ولی نیتروژن غیر پروتئینی را به علاوه ی نیتروژن موجود در پروتئین ها مورد اندازه گیری قرار می دهد . شاهد چنین چیزی در رخداد غذای حیوان خانگی در سال ۲۰۰۷ و رسوایی پودر شیر چینی در سال ۲۰۰۸ بود . هنگامی که ملامین ، که عبارت از ماده ی شیمیایی غنی از نیتروژن می باشد ، به مواد خام اضافه شده بود تا وانمود شود محتوای پروتئینی بالا است . هم چنین فاکتور های اصلاحی مختلفی برای پروتئین های گوناگون به منظور بررسی توالی ها و آمینو اسید های متفاوت به چشم می خورد . در قیاس با روش دوماس به منظور اندازه گیری میزان محتوای پروتئینی خام معایب اصلی عبارت می باشند از : نیاز به سولفوریک اسید تغلیظ شده در دمای بالا و زمان آزمایش نسبتا بالا ( یک ساعت یا بیشتر ) .